Om een hoekje denken

Het maken van een betekenisvolle publieksbelevenis, hoe pak je zoiets aan? Waar begin je? Wij werken volgens een zelfontworpen en zeer werkbaar gebleken stappenplan, met een kop en een staart. De weg daartussen is weliswaar lineair, maar beslist geen rechte lijn. En dat maakt dat het ontwikkelen van een experience nooit saai is, altijd verrassend en een belevenis op zichzelf.

Het maken van een publieksbelevenis in de vorm van een leuke en leerzame experience, is wat ons betreft geen hogere wiskunde, maar kunnen ‘denken om een hoekje’ is wel een succesfactor. Dit valt onder het hoofdstuk creativiteit en is daarom moeilijk te grijpen, het is dat ‘je ne sais quoi’. Het is het denken in ongebaande paden, onverwachte oplossingen, verrassende wendingen. Het zijn de ‘eureka’-momenten, hoe kom je erop, het is er ineens.

Toch is er ook sprake van systematiek, conceptontwikkeling doe je niet in het wilde weg. Met overzicht, inzicht, de juiste inhoudelijke ingrediënten, een weldoordachte toepassing van een aantal grondbeginselen en continue vernieuwing, kom je beslist een heel eind. Vooral door te doen, trial zonder bang te zijn voor error, or to kill your darlings. Door een neus te ontwikkelen voor wat goed is, wat werkt en juist niet werkt. Al doende leert men (zelfs om een hoekje te denken), door zelf te ontdekken en te ervaren, telkens opnieuw.

Experience: didactiek 2.0

Experience: didactiek 2.0

‘Experience’, we kunnen er allang niet meer omheen. Rij een stukje op de snelweg en er komt wel een busje voorbij, waarop de letters EXPERIENCE je tegemoet blinken. Huis-Tuin-&-Keuken-Experience, Gesneden-Koek-Experience, je kunt het zo gek niet bedenken of het label ‘experience’ wordt erop geplakt.

Is experience als instrument voor marketing en communicatie soms een platgetreden pad? Wij vinden van niet, al is het beginsel zo oud als de weg naar Rome.

Beleefpotentie

Beleefpotentie

Iedereen en elke organisatie die vanuit het oogpunt van marketing een interessant verhaal met publiek wil delen, kan dit in beginsel (laten) gieten in de vorm van een betekenisvolle publieksbelevenis. Op papier tenminste, in planvorm reiken de bomen tot de hemel en papier is geduldig. Een realistische verkenning van de (on)mogelijkheden om ook daadwerkelijk voldoende publiek te trekken en een rendabele attractie te bieden, is een noodzakelijke eerste stap. Dus: Wat is de beleefpotentie?

Om wie draait het eigenlijk?

Om wie draait het eigenlijk?

Dat is de hamvraag, om wie draait het eigenlijk, om degene die het verhaal wil vertellen of om degenen aan wie je het kwijt wilt? Juist, om de laatsten, want je dropt je verhaal toch niet in het luchtledige? Dan is de volgende belangrijke vraag: Is het verhaal dat jij wil vertellen per se het verhaal dat de ander wil horen, of zelfs maar begrijpt? Tja, dat is maar zeer de vraag.

“Wie B zegt …”

“Wie B zegt …”

Massa’s toeristen, rollende koffers, overlast. Corona keerde vanzelf het tij, maar toeristisch Nederland was al een andere weg ingeslagen, op beleidsniveau tenminste. In ons relatief kleine land bleef en blijft een groot deel van het toerisme teveel in een beperkt gebied hangen. De nationale koers is daarom gericht op een veel betere spreiding. Nederland heeft immers tot in de verste uithoeken zoveel te bieden. Er valt op toeristisch vlak nog veel te ontginnen, dus laten we vooral beginnen!